Dr Mowad. Korki z jidysz.

- Ania...

Wolanie? 

Pytanie?

rozleglo sie po poczekalni.

Do mnie? 

Ogarniam ludkow wzrokiem, nikt sie nie rusza.

Osobiscie czekalam na pielegniarke, sie znaczy pielegniarza w rozmierze XXL, bo z takim ostatnio mialam do czynienia.

A tu pokrzywiony staruszek, ktory wzrosem siega mi do biustu.

Podchodze do goscia, a ten rzuca se w moje ramiona, ok przylega do mnie i faktycznie glowe wspiera o moje walory (prosto na ordery) sie znaczy biust.

- Boze, dziecko jak dobrze,ze cie widze - mowi do mnie ni to po polsku, ni to po niemiecku z mieszanka angielskiego sie znaczy:

- omajlord,moje kids, jak to gut cze sii.

Zdebialam.

A facet (facecik powinnam raczej powiedziec) bierze mnie za reke i prowadzi w swoje gabinety.

- Znasz jidysz?

- Nie znam. Wiem, ze ma cos wspolnego z niemieckim, a po niemiecku moge sprobowac.

- A, dobrze, to angielski, bo polskiego juz nie pamietam.

Rozumiecie? To wyobrazcie sobie moje zdumienie.

Co sie okazalo.

Moi znajomi, podczas wizyty w tym zdrowia przybytki doniesli, ze maja goscia z Polski.

A jak z Polski to Doktorkowi zaswiecily sie oczy i natychiast chcial mnie poznac. Sam pogonil nawet na poczekalnie, by mnie odszukac.

A chcial mnie poznac, bo sam pochodzi z ....Lodzi i cudem ocalal z Getta.

On i jego starszy brat zostali premyceni poza teren getta i ukrywali sie w ...grobowcu.

A po wojennej zawierusze silami jakichs krewnych krewnych przez Izrael dotarli do USA.

Tutaj gmina zydowska wsparla ich w edukacji. I tym sposobem Doktor zostal doktorem, zreszta wzietym specjalista, a skrzydlo szpitala nosi jego imie. Tak, juz za zycia.

On sam niewiele pamieta z wojennej zawieruchy, sam nie wie, czy to wyparcie raczej czy po prostu trauma kiepsko wdrukowala sie pieciolatkowi.

Nie odwazyl sie jednak pojechac do Lodzi. 

Ze mna tez nie rozmawial o wojnie i getcie. 

Mowil o swoim zyciu tutaj, jaki jest szczesliwy, ze udalo mu sie przezyc.

I tylko czesto powtarzal:

- Ty wiesz, co to znaczy wojna i getto. Oni tutaj tego nie rozumieja i tylko bawia sie w wojny...

Nie prostowalam, ze tylko z lekcji historii, opowiesci rodzinnych, literatury, osobistych ogledzin miejsc kazni. 

Na tereny lodzkiego getta, czy raczej to co po nim zostalo, tez sie kiedys zapedzilam.

W zyciu mi nie przyszlo do glowy, ze poznam kiedys jednego z ocalalych jego mieszkancow.